اعراب از زمان جاهلیت یعنی قبل از ظهور اسلام در جزیرة العرب در بین ماه های قمری برای چهار ماه احترام خاصی قائل بودند؛ بنابراین با وجود درگیری های گسترده و سختی که میان قبائل مختلف عرب در طول سال رخ می داد اما به احترام این ماه های حرام دست از جنگ و خونریزی می کشیدند و ادامه نزاع را به بعد از تمام شدن این ماه ها موکول می کردند.
جَعَلَ اللَّهُ الْكَعْبَةَ الْبَیْتَ الْحَرامَ قِیاماً لِلنَّاسِ وَ الشَّهْرَ الْحَرامَ.(مائده/97)
ترجمه: خداوند، كعبه-بیت الحرام- را وسیلهاى براى استوارى و سامان بخشیدن به كار مردم قرار داده؛ و همچنین ماه حرام.
منظور از حرام نمودن چهار ماه حرام، این است كه مردم در این ماهها از جنگیدن با یكدیگر دست بكشند، و امنیت عمومى همه جا حكمفرما شود تا به زندگى خود و فراهم آوردن وسائل آسایش و سعادت خویش برسند، و به عبادت و طاعات خود بپردازند.
گویند در طول تاریخ عرب چهار بار این قانون شکسته شد و چهار جنگ بزرگ در ماه های حرام رخ داد. چون این کار قانون شکنی و هتک حرمت ماه های حرام بود «فجّار» نام گرفت که به معنای فجور و حرمت شکنی است. آخرین جنگ های فجار بین قریش و هوازن در گرفت که چهار سال طول کشید.
در كتاب امالى صدوق از حضرت امام رضا علیه السّلام روایت می كند كه فرمود: ماه محرم ماهى است كه مردم زمان جاهلیت جنگ و جدال را در آن حرام می دانستند. ولى در این ماه ریختن خون هاى ما حلال شد! احترام ما از بین رفت! فرزندان و زنان ما اسیر شدند! خیمههاى ما طعمه آتشها قرار گرفتند! اموال ما به یغما رفت! احترامى كه ما براى پیغمبر خدا داشتیم مراعات نشد! حقا كه مصیبت امام حسین - علیه السّلام - پلك چشم ما را زخم و اشك هاى ما را جارى و عزیز ما را در ارض كرب و بلا ذلیل و غم اندوه را تا روز قیامت دچار ما كرد.
روایات متعددی از حرمت چهار ماه حرام نقل است که مجال بیان آن در این مطلب نیست.دلیل نگارش این نوشته،حرمت شکنی های متعدد این ماه توسط نظام روحانیت در جمهوری اسلامی ایران است.
آیت الله العظمی منتظری در کتاب خاطرات خود نقل کرده است که اولین اعدامهای آشکار در ایران ،اعدامهای سال 1367 بود که این افراد در ماه محرم بصورت دسته جمعی اعدام شدند.حتی یکی از دلایل استعفای ایشان از منصب قائم مقامی رهبری انجام این کشتارها در ماه محرم عنوان شده است.
همچنین نقل است که در حکومت شاهنشاهی،شخص شاه هر گونه درگیری با مردم و روحانیت را در بحبوحه انقلاب و سالهای پس از آن ممنوع اعلام کرده بود.
در سالهای 1388 و 1389 هم حکومت روحانیون مدعی مذهب در ایران کشتار روز عاشورا را در تهران به راه انداخت و دستکم بیست نفر در این روز به شهادت رسیدند که تمامی آنها با اصابت گلوله "از سینه به بالا" به شهادت رسیده و در دم جان باختند.
دیروز نیز پنج نفر به بهانه فرار از زندان در جیرفت کرمان اعدام شدند که این اتفاق شوم در ایام محرم بوقوع پیوست.اتفاقی که بعید است در ماههای محرم و صفر(که جزء ماههای حرام است) متوقف شود.
در روایات اسلامی و احکام کنونی دستگاه قضایی ایران "مجازات دیه" برای انجام یک جرم عمومی یا خصوصی توسط قانونگذار در ماههای حرام دو برابر دیه در ماههای معمولی سال در نظر گرفته شده است.
این نوشته را برای دیندارانی نوشتم که هنوز گمان می کنند حکومت جمهوری اسلامی ایران بر پایه احکام اسلامی بنا شده و طی طریق می کند.بد نیست این افراد نگاهی به خود،نیم نگاهی به حاکمان خود و چند نظر به احکام و روایات مصرح در فقه شیعه داشته باشند تا متوجه شوند حکومت جمهوری اسلامی ایران کوچکترین سنخیتی با اسلام و احکام صریح آن ندارد.
*پی نوشت: خطاب این مقاله تنها برای دینداران در خواب خفته و حامی جمهوری اسلامی ایران می باشد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر