تصویر زیر گواهی دیگریست از پزشک متخصص اورولوژی در بیمارستان شهید هاشمی نژاد تهران
در این گواهی قید شده است که "حسین رونقی ملکی" اکنون بعنوان یک فرد تک کلیه محسوب می شود،پروستات مزمن و عفونت های ادراری مکرر دارد و "گرفتاری کلیه راست" را هم دارد.در همچنین قید شده که باید سریعا به محیط خارج از زندان منتقل و تحت مداوای سریع قرار گیرد و به امکانات تخصصی دسترسی داشته باشد.
بنظر شما آیا در زندان امکانات تخصصی برای درمان یک بیماری خطرناک وجود دارد؟ آیا اگر پزشکان متخصص بارها گواهی کنند که یک بیمار کلیوی باید سریعا درمان شود تا "نمیرد" مراجع قانونی مطابق قانون نباید زمینه درمان وی را فراهم نمایند؟ دادستان تهران بر طبق کدام ماده قانونی از آزادی حسین رونقی ملکی خودداری میکند؟ روی سخنم با همان دادستانی ست که حتی در حرف زدن عادی اش مشکل دارد و نمی تواند 4 جمله را بطور مرتب کنار هم بچیند تا منظورش را بطور واضح بیان کند،او بر طبق کدام موازین قانونی از ترخیص زندانی بیمار رو به مرگ جلوگیری می کند و او را برای درمان ترخیص نمی کند؟
جالب اینجاست که تا مراجع بین المللی و سازمان ملل و کمیسیون حقوق بشر می گویند زندانیان بیمار را آزاد کنید،آقایان بیاد مراسم ختم سازمان ملل در مسجد نور واقع در میدان فاطمی می افتند و به خشتک و قبایشان بر میخورد که آی ایها الناس! به اسبِ غلام ما گفتند یابو! اینجاست که می شود فهمید چرا از ورود مجامع بین المللی به بحث حقوق بشر در ایران وحشت دارند و خواب خرسی شان آشفته می شود.
تاریخ این نامه مربوط به چهار ماه قبل است،این نامه به دادستانی تهران ارائه شده است و آقای دادستان بی اراده تهران دستور بایگانی این گواهی را صادر کرده است.
حسین رونقی ملکی از سال 1390 کلیه چپ خود را از دست داده و کلیه راست او نیز روز بروز کارایی خود را از دست می دهد؛زندگی انسان با یک کلیه مقدور است،اما از دست دادن هر دو کلیه = مرگ یک انسان
صدای زندانیان سیاسی باشیم.
نوشته های خود درباره حسین رونقی ملکی را با هشتک #FreeHosseinRonaghi ارسال نمایید.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر