این مکاتبه مربوط به دفتر "دستیار ارشد رییس دولت دهم" است. و تاریخ اش مربوط به اول اردیبهشت سال 1392 است.
دفتر رییس جمهور طی یک توافقنامه رسمی به شماره 88/224711 در تاریخ 1388/10/26 با بانک ملی ، مقرر کرد افرادی که این دفتر به آن بانک معرفی می کند، از امتیاز "پرداخت وام قرض الحسنه با شرایط خاص" بهره مند نماید.
افرادی که از این مکانیزم موفق به دریافت وام شدند ، "غالبا" افرادی متمول و بی نیاز بوده اند ، به طوری که در این مورد خاص ، فرد دریافت کننده این وام قرض الحسنه پنج میلیون تومانی ، دو اتومبیل مدل بالا ( که یکی از آنها لکسوس آخرین مدل است) و دو آپارتمان در تهران را داراست. در واقع چنین فردی احتیاج به دریافت وام قرض الحسنه 5 میلیون تومانی ندارد. این وام قرض الحسنه می توانست در اختیار نیازمندانی قرار گیرد که در پیچ و خم اداری دریافت این وام ، خسته می شوند و عطای دریافتش را به لقایش می بخشند و اتفاقا نیاز فراوانی به دریافت وام های این چنینی داشتند. از دولتی که با شعار "عدالت" بر سر کار آمد ، توقع این بود که عدالت را پرداخت رعایت کرده، اگر به افراد متمول وام می دهد، در کنارش تسهیلاتی را هم برای پرداخت وام به نیازمندان ایجاد می کرد. اما همانطور که اطلاع دارید در دولت دهم ، پرداخت وام از سوی بانک ها به طور کلی متوقف شد و بانکها به مردم عادی و نیازمند دو - سه سالی وام نمی دادند.
نکته جالبی که وجود دارد این است که از این نوع وام،با معرفی دفتر رییس جمهور، هزاران فقره پرداخت شده است و شرط لازم برای پرداخت این وام ، پرداخت 200 هزار تومان "رشوه یا حق حساب" به فرد تصمیم گیرنده بوده است. مبالغ هم متفاوت است و این کمترین رقمی ست که فرد با پرداخت 200 هزار تومان رشوه، موفق به دریافت این رقم شده است. با ضرب کردن حداقل مبلغ 200 هزارتومان رشوه برای دریافت وام ، در 6000 - 5000 فقره متوجه خواهید شد که این سیستم چه مقدار عایدی از بابت معرفی کردن افراد به بانک، داشته است.
نوع فساد و حیف و میل اموال مردم در دولتهای نهم و دهم ، در کوچکترین ارقام آن چند صد میلیارد و چند هزار میلیارد است و این رقم ها در برابر آن مفاسد بزرگ ، مانند مقایسه فیل با مورچه است. اما نکته ای که وجود دارد این است که "فساد" ، فساد است. فرقی ندارد کوچک باشد یا بزرگ ، وقتی رسوخ کرد ، تمام بدنه را در بر می گیرد.
از قدیم گفته اند : " تخم مرغ دزد، شتر دزد می شود". همچنین روایت معصوم است که می گوید : "الراشی و المرتشی ، کلاهما فی النار" = "رشوه دهنده و رشوه گیرنده ، هر دو در آتش اند."
*پی نوشت: نام خانوادگی فرد وام گیرنده و پرداخت کننده رشوه را«هاید» کرده ام، همچنین پلاک منزلش را، تا اخلاق را در اطلاع رسانی رعایت کرده باشم.
صفحه فیس بوک من : https://www.facebook.com/rooholah.zam
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر