حسین لقمانیان در سال ۱۳۸۱ و در زمان نمایندگی مجلس بدلیل نطق پیش از دستوری در اعتراض به «بازداشت فعالین ملی مذهبی» در دادگاه محکوم و سپس دستگیر و به زندان اوین منتقل شد.
او در 8 آذر ۱۳۷۹ در نطقی در مورد قوه قضائیه با اشاره به دستگیری برخی ملی مذهبی‌ها گفته بود:
کارد دادگاه مطبوعات گلوی آزادی بیان مطبوعات و افراد را بریده است و ساحت مجلس قانون گذاری را در تیررس تهدید نهاده است، نهاد قضایی كه باید افق امید برای دادگری و بالندگی دیگر ارگان های دولتی و بستر حق و قانون باشد و روح آزادگی و دموكراسی در مردم و خدمتگزاران مردم بدمد،ابزار قانون شكنی و حق كشی و شبح ترس و ناامیدی گشته است.
دادگستری تهران طي نامه اي به مجلس ضمن رد اعتراضات نمايندگان،از محکوميت حسين لقمانيان به ۱۳ ماه حبس تعزيري حمايت كرد، اما نمايندگان مجلس به اعتراضات خود ادامه دادند.
این اقدام که برخلاف اصل ۸۴ و ۸۶ قانون اساسی بود و «مصونیت پارلمانی نمایندگان» را «نقض» می کرد،با واکنش شدید و معترضانه نمایندگان مجلس ششم و دولت محمد خاتمی،احزاب و فعالان سیاسی - اجتماعی روبرو شد. سرانجام پس از بیست روز از زندانی شدن لقمانیان،واکنش شدید مهدی کروبی،رییس مجلس ششم قوه قضاییه را مجبور به آزادی این حسین لقمانیان کرد.
مهدي كروبي از پشت تريبون مجلس اعلام كرد كه اگر قوه قضائيه لقمانيان را آزاد نكند، او از رياست مجلس استعفا مي دهد. پس از اين سخنان،مهدي كروبي مجلس را ترك و به منزل خود رفت و گفت تا زماني كه اين نماينده مجلس و ديگر نمايندگان مصونيت نداشته باشند،پا به مجلس نمي گذارد.ساعتي پس از اين اعتراض مدني كه از سوي كروبي انجام شد، حسين لقمانيان آزاد شد.
شرح عکس: حسین لقمانیان پس از آزادی از زندان به پاس تشکر از مهدی کروبی،تاج گل را به گردن او می آویزد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر